- Dobro došli na Florum VLAHA ISTOČNE SRBIJE.
Florum FLAHA ISTOČNE SRBIJE
Tîrgu lu Rumîńi đin:dăn Sîrbiĭe răsărićană
Stapînu kășî: Paun Es Durlić, dipl. etnolog
Vesti:
SKANDAL U NACIONALNOM SAVETU VLAHA:
ODLUKA O "STANDARDIZACIJI" DONETA NA TEŠKOJ OBMANI ČLANOVA,
JER SU IZJAVE DVOJICE UGLEDNIH NAUČNIKA O VLAŠKOM JEZIKU - IZMIŠLJENE!
http://forum.paundurlic.com/index.php?topic=2080.msg8881;topicseen#msg8881
Skorašnje poruke
#21
Музика и свирала некад и сад * Muzică şi instrumente, odinioară şi acum / RUMUNSKE NARODNE PESME ZA HOR,...
Poslednja poruka Balcan - 02.03.2024. 18:20Stefan Mocrane (Stevan Mokranjac) je 1902. godine izdao rukoveti sa motivima rumunskih narodnih pesama iz Krajine.
Do sada ovo delo gotovo nikada nije izvođeno i nisam siguran da se pojavljivalo u kasnijim izdanjima Mokranjčevih dela. Postoji samo jedan primerak originalnog izdanja u Biblioteci Matice Srpske koji nije za pozajmljivanje.
Da li neko zna da li je bilo reprinta ovog dela ili ako neko ima u pdf u original?
Za sada postoji samo ovo izvođenje dve pesme iz rukoveti
https://youtu.be/FgFiBmrqjDk?si=Dn8WHbOZH_nSWJwS
Vino, vino puliule
Nu avem case nici moșie
Do sada ovo delo gotovo nikada nije izvođeno i nisam siguran da se pojavljivalo u kasnijim izdanjima Mokranjčevih dela. Postoji samo jedan primerak originalnog izdanja u Biblioteci Matice Srpske koji nije za pozajmljivanje.
Da li neko zna da li je bilo reprinta ovog dela ili ako neko ima u pdf u original?
Za sada postoji samo ovo izvođenje dve pesme iz rukoveti
https://youtu.be/FgFiBmrqjDk?si=Dn8WHbOZH_nSWJwS
Vino, vino puliule
Nu avem case nici moșie
#22
Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Одг: Spriječio formiranje pose...
Poslednja poruka Balcan - 02.03.2024. 18:10Ema Mirković u najboljoj tradiciji falsifikovanja istorije, nastavlja rad svojih slavnih prethodnika.
Naime u svojoj knjizi o Nešoviću iznosi niz izmišljotina koje nisu ni faktički tačne
Za sudbinu Rumuna u istočnoj Srbiji su ključni igrači Tito i Petru Groza i Sveslovenski Kongres koji nikada nije ni održan a planiran je za 9.maj 1945.
Eugen Boia u članku Apple of discord iznosi niz činjenica baziranih na podacima iz Sovjetskih arhiva.
Sveslovenski kongres nije trebalo da bude bilo nikakvo mirno okupljanje manjine koja traži kulturna prava, već je na tom kongresu trebalo da se proglasi otcepljenje celog Banata Jugoslaviji.
Vraćamo se na 1944. I 1945. Godinu i dešavanja koja se događaju u Rumunskom Banatu. Ovo je pitanje koje srpska istoriografija uporno stavlja pod tepih, čak i lažno predstavlja događaje.
Naime, nakon proterivanja Nemaca iz Beograda, partizani prelaze Dunav i kreće se u oslobađanje Banata. Kako navode rumunski istoričari, Andrija Hebrang, 9.1.1945. odlazi na sastanak sa Staljinom, gde između ostalog iznosi želju novih vlasti da anektiraju teritorije: Banata (Timiš i Karan-Sebeš) i deo Oltenije (deo okruga Mehedinci, Romanica i Gorž). Na ovo Staljin postavlja pitanje, da li su to objavili javno, na šta dobija negativan odgovor. Staljin zatim predlaže da se Srbi iz Banata organizuju i zatraže priključenje Jugoslaviji. Ovo opravda razlogom da će pitanje da bude rešavano na mirovnoj konferenciji, i da Jugoslavija ako želi da postavi ovo pitanje, mora da ima neke argumente za aneksiju.
Naime, nakon proterivanja Nemaca iz Beograda, partizani prelaze Dunav i kreće se u oslobađanje Banata. Kako navode rumunski istoričari, Andrija Hebrang, 9.1.1945. odlazi na sastanak sa Staljinom, gde između ostalog iznosi želju novih vlasti da anektiraju teritorije: Banata (Timiš i Karan-Sebeš) i deo Oltenije (deo okruga Mehedinci, Romanica i Gorž). Na ovo Staljin postavlja pitanje, da li su to objavili javno, na šta dobija negativan odgovor. Staljin zatim predlaže da se Srbi iz Banata organizuju i zatraže priključenje Jugoslaviji. Ovo opravda razlogom da će pitanje da bude rešavano na mirovnoj konferenciji, i da Jugoslavija ako želi da postavi ovo pitanje, mora da ima neke argumente za aneksiju.
U ovu svrhu partizani sa 200 zarobljenih tenkova vrše stalne manevre na granici i otvoreno govore da vežbaju okupaciju Banata. Partizanske jedinice su već prilikom proterivanja nemačke vojske krenule da ulaze duboko u teritoriju Rumunije. Tom prilikom se regrutuju i Srbi iz Rumunije, koji se uključuju u partizanske jedinica i šalju na Sremski front. Drugi deo Srba koji je na to pristao naoružava se. Partizani čak ulaze u grupama od po nekoliko ljudi i u sam Temišvar. Vlada sveopšti haos. U ovim okolnostima kreće se u organizovanje Sveslovenskog Kongresa u Temušvaru koji treba da proglasi otcepljenje od Rumunije.
U to vreme, 6. marta 1945. godine, dolazi do promene vlasti u Rumuniji i na čelo vlade dolazi Petru Groza, predsednik do tada minorne stranke.
Za to vreme rumunska obaveštajna služba prati šta se dešava i u potpunosti je upoznata sa namerama Jugoslavije.
Najavljeni Sveslovenski Kongres za 8.maj 1945.godine, se ipak ne održava, jer su rumunske vlasti u dogovoru sa sovjetskim, zabranili održavanje kongresa. Ipak nekoliko hiljada Srba iz rumunskog Banata, zajedno sa Srbima iz Beograda, sela u srpskom Banatu, 200 Srba iz Zrenjanina naoružanih puškama i revolverims, ipak dolazi u Temišvar i u zgradi srpske episkopije u Temišvaru održava pripremne radnje za kongres. Istovremeno održavaju demonstracije u Temišvaru gde predstavnici Srba i Srbi iz Jugoslavije, traže od Savezničke kontrolne komisije, dozvolu za održavanje kongresa za 22.maj 1945. godine, koji ipak nije održan.
Kao posledica prekinutog Sveslovenskog Kongresa i nastavka jugoslovenske propagande za aneksiju rumunskog Banata dolazi do tajnog sastanka između Petru
Groze i Josipa Broza Tita. Kada se ovaj sastanak dogodio i šta se tokom ovog susreta razgovaralo teško je utvrditi s obzirom na to da još uvek nedostaju konkretniji podaci iz arhiva u Bukureštu i Beograd. Međutim, trenutačno dostupna dokumentacija ukazuje na to da je postignut neki dogovor. Ono što sada znamo o sastanku je prilično šturo, ali ipak vrlo informativan.
Šest nedelja na nakon incidenta s Temišvaru, 27. Juna 1945., prilikom završnog govora na Kongresu partije Front orača (Frontul
Plugarilor), Petru Groza je izjavio da Banat više nije predmet rasprave jer ,,ostaje kao što je bio, naš."
Da bi Groza mogao da da tako kategoričnu izjavu samo nas navodi na pretpostavku da je neki
Oblik sporazuma postignut.
Iako nije jasno što se točno dogodilo iza kulisa pre Kongresa Fronta Orača, više svetla bacaju arhivski izvori
Nakon ovog kongresa. Groza se sastao s Titom negde početkom jula. Rumunska arhivska građa je prilično nejasna o ovome. Međutim fransuska agencija AFP u svom izveštaju sa izbornog skupa u Lugoju, 6.novembra 1945.godine, navodi izjavu Groze da je pitanje ,,postojeće granice između Rumunije i
Jugoslavije jesu i ostaju definitivne".
Ali izveštaj je doneo i zapanjujuće otkriće. Rumunski premijer tom prilikom izjavio da je pre nekog vremena imao sastanak s maršalom Titom
Koja se do sada držala u tajnosti i koja je trajala nekoliko dana i
Noći. Svrha ovih razgovora bila je stati na kraj agitaciju srpskog elemenata iz rumunskog Banata, koji su hteli da pripoje pokrajinu Jugoslaviji. Navodno je Tito formalno obećao Grozi da će to učiniti sve kako bi se ova agitacija okončala, zaključio je AFP izvještaj.
Drugo spominjanje tajnog sastanka Groza-Tito otkriveno je u rumunskom arhivu gde se nalazi u beleškama sa sastanaka
Veća ministara. Tokom rasprave o rumunsko-jugoslovenskoj granici na zasedanju u Bukureštu od 13. Februara 1948., Groza je naglasio da se pre nekog vremena sastao s Titom po pitanju Banata. On je tom prilikom rekao
,,. . . Lično sam razgovarao o problemu reguliranje toka graničnih voda s maršalom Titom pre dve i po godine, nakon što smo postigli spprazum grosso
Modo o banatskim granicama. Dakle, prema Grozinoj nejasnoj referenci,
Njegov susret s Titom dogodio se negde u leto 1945.
Pronađena arhivska dokumentacija
U Public Record Officeu, Kew, London, podržava ovaj zaključak. Na temelju diplomatskih izveštaja iz Bukurešta i Beograda u julu 1945., vidimo da su o ovome strani diplomati saznali u roku od nekoliko dana o tajnom sastanku Groza-Tito. U izveštaju se ne navodi jesu li postigli dogovor o
Pitanju Banata, samo što se napominje da se ,,Groza vratio sa sastanka u stanju
depresije".
Naime odgovor na sadržinu tajnog sastanka koji je trajao nekoliko dana i noći, je lako da se izvuče ako se zna koji su se događaji izdešavali nakon ovoga. Pitanje šta je toliko bitno Petru Groza da preda u ruke Jugoslovena, da bi oni odustali od gotove stvari tj. Aneksije Banata i delova Oltenije. Zašto bi Jugosloveni tek tako odustali bez ikakve nadoknade za ovo. Naime u odnosima dve zemlje se ništa nije promenilo, niti je Rumunija morala da plati novac Jugoslaviji, niti je Jugoslavija dobila bilo kakve privelegije u rumunskoj privredi.
Naime sasvim lako se zaključuje, da je po drugi put za redom, zbog potrebe da Rumunija sačuva Banat, Rumunija trgovala Rumunima u Srbiji. Na sastanku je očigledno dogovoreno da se Rumuni u Srbiji po prvi put u istoriji više ne povezuju sa Rumunijom i iz ovih razloga je odlučeno da se stvori nova vlaška nacionalna manjina. U ovoj trgovini stradaju i Arumuni iz Makedonije koji se po prvi put nalaze u istoj grupi sa Rumunima iz Srbije. Ono što može da se pretpostavi iz ovoga je da plan bio da se putem manipulisanja istorijom stvori neka veza između Rumuna u centralnoj Srbiji i Arumuna u Makedoniji koji bi onda sačinjavali jednu manjinu.
Kao prvi korak u ovome, već 6.7.1945. u Borbi izlazi kratka vest da je u Zaječaru počeo da izlazi list na vlaškom jeziku (iako je ovo manipulacija, jer list Vorba Noastra, nikad ne pominje nikakve Vlahe, već svo vreme koristi izraz ,,român"). Nakon ovoga dolazi 6. Oktobra 1945. Godine, do prvog i jedinog susreta delegacije Rumuna sa nekim šefom jugoslovenske države (u pogledu srpske države teško da može da se ovo tvrdi jer je bar jedan Rumun bio na čelu srpske vlade. Naime, general Jovan Mišković (1844-1908), presednik Akademije Nauka, načelnik generelštaba, je bio Rumun iz sela Samarinovca, Negotin i u jedom periodu krajem 19. Veka vršio dužnost premijer, a takođe je bio i član Krunskog Saveta, koji je upravljao zemljom u ime maloletnog Aleksandra Obrenovića), u ovom slučaju sa Titom, pri čemu se za njih po prvi put koristi naziv Vlasi. Ovo može da se nazove danom rođenja nove vlaške nacije, te stoga predlažem svima koji se osećaju Vlasi da slave ovaj praznik kao dan rođenja svog naroda.
Ovde je potrebno dodati nekoliko napomena. Manjinska kolektivna prava su praktično bila prepuštena svakoj državi da odlučuje o tome da li će da prizna ova prava ili ne, tokom cele istorije pa sve do 1975., odnosno Helsinškog Završnog Akta, kada su države doduše samo politički preuzele obavezu da poštuju prava manjina. Pre toga zaštita se sprovodila samo putem bilateralnih sporazuma, te je tako postojao različiti pravni režim za svaku manjinu koje žive u istoj zemlji. U Jugoslaviji je došlo do priznanja ovih prava svim manjinama (osim za tri manjine – Nemci posle 1945, Rumuni iz Centralne Srbije i Arumuni iz Makedonije) tek sa komunističkom vlašću.
Ovde upravo i leži razlog za promenu imena Rumuna. Naime, jer pošto je svim nacionalnim manjinama dopušteno da uživaju ova prava posle 1945. Godine, bilo bi apsurdno sprečiti Rumune u Centralnoj Srbiji da uživaju ova prava.
Iz ovog razloga, u dogovoru sa Rumunijom, Rumuni su prešli iz kategorije nacionalnih manjina, u kategoriju etničke zajednice koje nemaju svoju državu, te stoga za ovu manjinu, ova manjinska prava nisu važila. Stoga je bilo potrebno jednostavno preimenovanje Rumuna u Vlahe putem popisa, da bi došlo prebicivanja Rumuna iz kategorije naroda u kategoriju etničke grupe.
Moram ovde da napomenem da je ovaj način menjanja nacionalnog identiteta pripadnika manjina, sankcionisan brojnim međunarodnim dokumentima, i spada u jedan od najtežih oblika kršenja ljudskih prava.
U svakom slučaju ovakve odluke su bile daleko iznad nivoa na kome je ovaj gedžovan iz Draževca kod Obrenovca mogao da donosi bilo kakve odluke.
Vrlo važna napomena: Rumuni i Aromuni su bili možda u najboljoj poziciji u odnosu na sve manjine posle 2. Sv rata. Davorjanka Paunović je bila najbliskiji Titov saradnik, a Koča Popović načelnik generalštaba. Rumuni u Srbiji su bili narod o čijoj je situaciji Tito bio upućeniji više nego bilo koji vladalac još od vremena Pašića, Kralja Aleksandra Obrenovića (3/4 Rumun - baba i majka) i Kralj Milana (1/2 Rumum - majka)
Literature
Eugen Boia, "THE "APPLE OF DISCORD" IN ROMANIAN-YUGOSLAV RELATIONS AT THE END OF THE SECOND WORLD WAR:
BELGRADE'S CLAIMS TO THE ROMANIANA"
Ena Mirković, ODNOS BLAGOJA NEŠKOVIĆA
PREMA NACIONALNOM PITANJU 1944−1952
Naime u svojoj knjizi o Nešoviću iznosi niz izmišljotina koje nisu ni faktički tačne
Za sudbinu Rumuna u istočnoj Srbiji su ključni igrači Tito i Petru Groza i Sveslovenski Kongres koji nikada nije ni održan a planiran je za 9.maj 1945.
Eugen Boia u članku Apple of discord iznosi niz činjenica baziranih na podacima iz Sovjetskih arhiva.
Sveslovenski kongres nije trebalo da bude bilo nikakvo mirno okupljanje manjine koja traži kulturna prava, već je na tom kongresu trebalo da se proglasi otcepljenje celog Banata Jugoslaviji.
Vraćamo se na 1944. I 1945. Godinu i dešavanja koja se događaju u Rumunskom Banatu. Ovo je pitanje koje srpska istoriografija uporno stavlja pod tepih, čak i lažno predstavlja događaje.
Naime, nakon proterivanja Nemaca iz Beograda, partizani prelaze Dunav i kreće se u oslobađanje Banata. Kako navode rumunski istoričari, Andrija Hebrang, 9.1.1945. odlazi na sastanak sa Staljinom, gde između ostalog iznosi želju novih vlasti da anektiraju teritorije: Banata (Timiš i Karan-Sebeš) i deo Oltenije (deo okruga Mehedinci, Romanica i Gorž). Na ovo Staljin postavlja pitanje, da li su to objavili javno, na šta dobija negativan odgovor. Staljin zatim predlaže da se Srbi iz Banata organizuju i zatraže priključenje Jugoslaviji. Ovo opravda razlogom da će pitanje da bude rešavano na mirovnoj konferenciji, i da Jugoslavija ako želi da postavi ovo pitanje, mora da ima neke argumente za aneksiju.
Naime, nakon proterivanja Nemaca iz Beograda, partizani prelaze Dunav i kreće se u oslobađanje Banata. Kako navode rumunski istoričari, Andrija Hebrang, 9.1.1945. odlazi na sastanak sa Staljinom, gde između ostalog iznosi želju novih vlasti da anektiraju teritorije: Banata (Timiš i Karan-Sebeš) i deo Oltenije (deo okruga Mehedinci, Romanica i Gorž). Na ovo Staljin postavlja pitanje, da li su to objavili javno, na šta dobija negativan odgovor. Staljin zatim predlaže da se Srbi iz Banata organizuju i zatraže priključenje Jugoslaviji. Ovo opravda razlogom da će pitanje da bude rešavano na mirovnoj konferenciji, i da Jugoslavija ako želi da postavi ovo pitanje, mora da ima neke argumente za aneksiju.
U ovu svrhu partizani sa 200 zarobljenih tenkova vrše stalne manevre na granici i otvoreno govore da vežbaju okupaciju Banata. Partizanske jedinice su već prilikom proterivanja nemačke vojske krenule da ulaze duboko u teritoriju Rumunije. Tom prilikom se regrutuju i Srbi iz Rumunije, koji se uključuju u partizanske jedinica i šalju na Sremski front. Drugi deo Srba koji je na to pristao naoružava se. Partizani čak ulaze u grupama od po nekoliko ljudi i u sam Temišvar. Vlada sveopšti haos. U ovim okolnostima kreće se u organizovanje Sveslovenskog Kongresa u Temušvaru koji treba da proglasi otcepljenje od Rumunije.
U to vreme, 6. marta 1945. godine, dolazi do promene vlasti u Rumuniji i na čelo vlade dolazi Petru Groza, predsednik do tada minorne stranke.
Za to vreme rumunska obaveštajna služba prati šta se dešava i u potpunosti je upoznata sa namerama Jugoslavije.
Najavljeni Sveslovenski Kongres za 8.maj 1945.godine, se ipak ne održava, jer su rumunske vlasti u dogovoru sa sovjetskim, zabranili održavanje kongresa. Ipak nekoliko hiljada Srba iz rumunskog Banata, zajedno sa Srbima iz Beograda, sela u srpskom Banatu, 200 Srba iz Zrenjanina naoružanih puškama i revolverims, ipak dolazi u Temišvar i u zgradi srpske episkopije u Temišvaru održava pripremne radnje za kongres. Istovremeno održavaju demonstracije u Temišvaru gde predstavnici Srba i Srbi iz Jugoslavije, traže od Savezničke kontrolne komisije, dozvolu za održavanje kongresa za 22.maj 1945. godine, koji ipak nije održan.
Kao posledica prekinutog Sveslovenskog Kongresa i nastavka jugoslovenske propagande za aneksiju rumunskog Banata dolazi do tajnog sastanka između Petru
Groze i Josipa Broza Tita. Kada se ovaj sastanak dogodio i šta se tokom ovog susreta razgovaralo teško je utvrditi s obzirom na to da još uvek nedostaju konkretniji podaci iz arhiva u Bukureštu i Beograd. Međutim, trenutačno dostupna dokumentacija ukazuje na to da je postignut neki dogovor. Ono što sada znamo o sastanku je prilično šturo, ali ipak vrlo informativan.
Šest nedelja na nakon incidenta s Temišvaru, 27. Juna 1945., prilikom završnog govora na Kongresu partije Front orača (Frontul
Plugarilor), Petru Groza je izjavio da Banat više nije predmet rasprave jer ,,ostaje kao što je bio, naš."
Da bi Groza mogao da da tako kategoričnu izjavu samo nas navodi na pretpostavku da je neki
Oblik sporazuma postignut.
Iako nije jasno što se točno dogodilo iza kulisa pre Kongresa Fronta Orača, više svetla bacaju arhivski izvori
Nakon ovog kongresa. Groza se sastao s Titom negde početkom jula. Rumunska arhivska građa je prilično nejasna o ovome. Međutim fransuska agencija AFP u svom izveštaju sa izbornog skupa u Lugoju, 6.novembra 1945.godine, navodi izjavu Groze da je pitanje ,,postojeće granice između Rumunije i
Jugoslavije jesu i ostaju definitivne".
Ali izveštaj je doneo i zapanjujuće otkriće. Rumunski premijer tom prilikom izjavio da je pre nekog vremena imao sastanak s maršalom Titom
Koja se do sada držala u tajnosti i koja je trajala nekoliko dana i
Noći. Svrha ovih razgovora bila je stati na kraj agitaciju srpskog elemenata iz rumunskog Banata, koji su hteli da pripoje pokrajinu Jugoslaviji. Navodno je Tito formalno obećao Grozi da će to učiniti sve kako bi se ova agitacija okončala, zaključio je AFP izvještaj.
Drugo spominjanje tajnog sastanka Groza-Tito otkriveno je u rumunskom arhivu gde se nalazi u beleškama sa sastanaka
Veća ministara. Tokom rasprave o rumunsko-jugoslovenskoj granici na zasedanju u Bukureštu od 13. Februara 1948., Groza je naglasio da se pre nekog vremena sastao s Titom po pitanju Banata. On je tom prilikom rekao
,,. . . Lično sam razgovarao o problemu reguliranje toka graničnih voda s maršalom Titom pre dve i po godine, nakon što smo postigli spprazum grosso
Modo o banatskim granicama. Dakle, prema Grozinoj nejasnoj referenci,
Njegov susret s Titom dogodio se negde u leto 1945.
Pronađena arhivska dokumentacija
U Public Record Officeu, Kew, London, podržava ovaj zaključak. Na temelju diplomatskih izveštaja iz Bukurešta i Beograda u julu 1945., vidimo da su o ovome strani diplomati saznali u roku od nekoliko dana o tajnom sastanku Groza-Tito. U izveštaju se ne navodi jesu li postigli dogovor o
Pitanju Banata, samo što se napominje da se ,,Groza vratio sa sastanka u stanju
depresije".
Naime odgovor na sadržinu tajnog sastanka koji je trajao nekoliko dana i noći, je lako da se izvuče ako se zna koji su se događaji izdešavali nakon ovoga. Pitanje šta je toliko bitno Petru Groza da preda u ruke Jugoslovena, da bi oni odustali od gotove stvari tj. Aneksije Banata i delova Oltenije. Zašto bi Jugosloveni tek tako odustali bez ikakve nadoknade za ovo. Naime u odnosima dve zemlje se ništa nije promenilo, niti je Rumunija morala da plati novac Jugoslaviji, niti je Jugoslavija dobila bilo kakve privelegije u rumunskoj privredi.
Naime sasvim lako se zaključuje, da je po drugi put za redom, zbog potrebe da Rumunija sačuva Banat, Rumunija trgovala Rumunima u Srbiji. Na sastanku je očigledno dogovoreno da se Rumuni u Srbiji po prvi put u istoriji više ne povezuju sa Rumunijom i iz ovih razloga je odlučeno da se stvori nova vlaška nacionalna manjina. U ovoj trgovini stradaju i Arumuni iz Makedonije koji se po prvi put nalaze u istoj grupi sa Rumunima iz Srbije. Ono što može da se pretpostavi iz ovoga je da plan bio da se putem manipulisanja istorijom stvori neka veza između Rumuna u centralnoj Srbiji i Arumuna u Makedoniji koji bi onda sačinjavali jednu manjinu.
Kao prvi korak u ovome, već 6.7.1945. u Borbi izlazi kratka vest da je u Zaječaru počeo da izlazi list na vlaškom jeziku (iako je ovo manipulacija, jer list Vorba Noastra, nikad ne pominje nikakve Vlahe, već svo vreme koristi izraz ,,român"). Nakon ovoga dolazi 6. Oktobra 1945. Godine, do prvog i jedinog susreta delegacije Rumuna sa nekim šefom jugoslovenske države (u pogledu srpske države teško da može da se ovo tvrdi jer je bar jedan Rumun bio na čelu srpske vlade. Naime, general Jovan Mišković (1844-1908), presednik Akademije Nauka, načelnik generelštaba, je bio Rumun iz sela Samarinovca, Negotin i u jedom periodu krajem 19. Veka vršio dužnost premijer, a takođe je bio i član Krunskog Saveta, koji je upravljao zemljom u ime maloletnog Aleksandra Obrenovića), u ovom slučaju sa Titom, pri čemu se za njih po prvi put koristi naziv Vlasi. Ovo može da se nazove danom rođenja nove vlaške nacije, te stoga predlažem svima koji se osećaju Vlasi da slave ovaj praznik kao dan rođenja svog naroda.
Ovde je potrebno dodati nekoliko napomena. Manjinska kolektivna prava su praktično bila prepuštena svakoj državi da odlučuje o tome da li će da prizna ova prava ili ne, tokom cele istorije pa sve do 1975., odnosno Helsinškog Završnog Akta, kada su države doduše samo politički preuzele obavezu da poštuju prava manjina. Pre toga zaštita se sprovodila samo putem bilateralnih sporazuma, te je tako postojao različiti pravni režim za svaku manjinu koje žive u istoj zemlji. U Jugoslaviji je došlo do priznanja ovih prava svim manjinama (osim za tri manjine – Nemci posle 1945, Rumuni iz Centralne Srbije i Arumuni iz Makedonije) tek sa komunističkom vlašću.
Ovde upravo i leži razlog za promenu imena Rumuna. Naime, jer pošto je svim nacionalnim manjinama dopušteno da uživaju ova prava posle 1945. Godine, bilo bi apsurdno sprečiti Rumune u Centralnoj Srbiji da uživaju ova prava.
Iz ovog razloga, u dogovoru sa Rumunijom, Rumuni su prešli iz kategorije nacionalnih manjina, u kategoriju etničke zajednice koje nemaju svoju državu, te stoga za ovu manjinu, ova manjinska prava nisu važila. Stoga je bilo potrebno jednostavno preimenovanje Rumuna u Vlahe putem popisa, da bi došlo prebicivanja Rumuna iz kategorije naroda u kategoriju etničke grupe.
Moram ovde da napomenem da je ovaj način menjanja nacionalnog identiteta pripadnika manjina, sankcionisan brojnim međunarodnim dokumentima, i spada u jedan od najtežih oblika kršenja ljudskih prava.
U svakom slučaju ovakve odluke su bile daleko iznad nivoa na kome je ovaj gedžovan iz Draževca kod Obrenovca mogao da donosi bilo kakve odluke.
Vrlo važna napomena: Rumuni i Aromuni su bili možda u najboljoj poziciji u odnosu na sve manjine posle 2. Sv rata. Davorjanka Paunović je bila najbliskiji Titov saradnik, a Koča Popović načelnik generalštaba. Rumuni u Srbiji su bili narod o čijoj je situaciji Tito bio upućeniji više nego bilo koji vladalac još od vremena Pašića, Kralja Aleksandra Obrenovića (3/4 Rumun - baba i majka) i Kralj Milana (1/2 Rumum - majka)
Literature
Eugen Boia, "THE "APPLE OF DISCORD" IN ROMANIAN-YUGOSLAV RELATIONS AT THE END OF THE SECOND WORLD WAR:
BELGRADE'S CLAIMS TO THE ROMANIANA"
Ena Mirković, ODNOS BLAGOJA NEŠKOVIĆA
PREMA NACIONALNOM PITANJU 1944−1952
#23
Слободне теме * Teme libere / Сербонини сведоци. Псеудоистор...
Poslednja poruka Volcae - 01.03.2024. 10:19
Сербонини сведоци. Псеудоисторичари, неопаганизам и Црква. Димитрије Марковић
Промоција књиге "Сербонини сведоци. Псеудоисторичари, неопаганизам и Црква" у организацији Културнг центра Вршац одржана је 25. јануара 2024. године у биоскопској сали Културног центра.
Аутор књиге, Димитрије Марковић, одржао је предавање на тему псеудоисторије и неопаганизма док је у улози модератора био Милан Филиповић, дипломирани историчар и наставник историје у Пољопривредној школи.
https://youtu.be/adrtGGIVZK4
Izvor:
https://teodulija.net/2024/01/28/%D0%BF%D1%80%D0%BE%D0%BC%D0%BE%D1%86%D0%B8%D1%98%D0%B0-%D0%BA%D1%9A%D0%B8%D0%B3%D0%B5-%D1%81%D0%B5%D1%80%D0%B1%D0%BE%D0%BD%D0%B8%D0%BD%D0%B8-%D1%81%D0%B2%D0%B5%D0%B4%D0%BE%D1%86%D0%B8-%D1%83-%D0%B2/
https://independent.academia.edu/DimitrijeMarkovic1
#24
Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Spriječio formiranje posebne "...
Poslednja poruka Volcae - 01.03.2024. 08:41
Sukob Blagoja Neškovića i Josipa Broza Tita (6): Spriječio formiranje posebne "vlaške oblasti"
Feljton smo priredili prema knjizi dr Ene Mirković "Blagoje Nešković", koju je objavio Institut za srpsku kulturu, Priština – Leposavić
Na Kongresu svih Slovena u Rumuniji, 21. aprila 1945. godine, postavljeno je pitanje nacionalnih prava Slovena u Rumuniji, ali ono se odnosilo na demokratizaciju zemlje. Jugoslavija nije željela da postavlja teritorijalno pitanje u odnosu na Rumuniju, niti da traži prisajedinjenje teritorija naseljenih slovenskim življem. O odnosu prema vlaškom pitanju koje je povezivano u to vrijeme sa Rumunijom, Blagoje Nešković je rekao sljedeće: "Po povratku Broza iz Rumunije odmah poslije rata, Broz mi je rekao da je Ana Pauker pitala da li bi istočna Srbija mogla da se priključi Rumuniji jer su Vlasi, koji tamo žive, ustvari Rumuni. Broz im je rekao da oni o tome treba da razgovaraju sa Neškovićem. Kada mi je to Broz rekao, ja sam žestoko opsovao i rekao: 'Neka mi se samo obrate, reći ću ja njima kako treba'. Naravno da se nijesu obratili jer im je Broz javio kako sam reagovao". Nešković je ostao uporan u tome da su se, bez obzira na svoje porijeklo, Vlasi stopili sa Srbima i da, prema tome, nema govora o nekoj posebnoj "vlaškoj oblasti" u Srbiji. On je prebacivao Josipu Brozu Titu uopšte na toj ideji, optuživši ga da su "on i Kardelj najurili iz Istre i poslednjeg Italijana, a od Srbije je tražio da se Vlasi priključe Rumuniji". Josip Broz je nakon toga od člana Politbiroa Milovana Đilasa tražio da se obnovi nacionalna svijest Vlaha i da se organizuju kao nacionalna manjina, ali je uskoro zahlađenje odnosa sa Rumunima omelo sprovođenje ove ideje. Nakon Osnivačkog kongresa KPS, kada se postavilo pitanje Vlaha, organizovano je njihovo izjašnjavanje, na kome su se oni izjasnili kao Srbi.
NEŠKOVIĆ JE OSTAO UPORAN U TOME DA SU SE, BEZ OBZIRA NA SVOJE PORIJEKLO, VLASI STOPILI SA SRBIMA I DA, PREMA TOME, NEMA GOVORA O NEKOJ POSEBNOJ "VLAŠKOJ OBLASTI" U SRBIJI
izvor:
https://www.dan.co.me/vijesti/feljton/sukob-blagoja-neskovica-i-josipa-broza-tita-6-sprijecio-formiranje-posebne-vlaske-oblasti-5145870
Ena Mirković, naučni saradnik, rođena 1986. u Požarevcu.
Obrazovanje
Diplomirala je 2010. godine, na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na Katedri za Istoriju Jugoslavije, sa temom ,, Časopis Naša stvarnost (1936 – 1939)"
Doktorirala je 2016. godine, na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na Katedri za Istoriju Jugoslavije sa temom ,,Blagoje Nešković (1907 – 1984). Politička biografija".
https://iskp.co.rs/istrazivaci/ena-mirkovic/
#25
Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Тамишки Банат, Србијa и пет вл...
Poslednja poruka Volcae - 20.02.2024. 19:00Druga uspostavljena ustanova bila je 1719. "Neoakvistička
poddelegacija" koja je trebala osigurati organizaciju područja oslobođenih
od Turaka (temišvarski Banat, Srbija, pet vlaških distrikata). Tri kutije
spisa i dvije knjige za razdoblje 1714-1740. ove Poddelegacije sačuvane
su i danas u Ratnom arhivu.
Rainer Egger, Dvorsko ratno vijeće i Ministarstvo rata kao središnji upravni organi Vojne krajine.
Arhivski vjesnik, 34-35 (1991-1992). 35-36. str.148
Под председништвом принца Евгенија Савојског као председника Двор-
ског ратног савета (постављен у то звање крајем јуна 1703. године)
основана је 1719. године посебна Дворска комисија за новоосвојене
покрајине (Die Hofkommission der neu-acquistischen Subdelegation), Та-
мишки Банат, Србију и пет влашких дистриката у источној Србији.
Акта, протоколи седница и друго са ознаком Neoacquistica садрже
документа од 1719. до 1740. године (Walter Wagner, Quellen zur Geschichte
der Militärgrenze im Kriegsarchiv Wien. Schriften des Heeresgeschicht-
lichen Museums, in Wien: Die k. k. Militärgrenze, Wien, 1973, 286-287).
Рајко Л. Веселиновић, Војна крајина у Србији 1718-1739. стр.10
Зборник Историјског музеја Србије 1984.
Pretpostavljam autorova greška, umesto u istočnoj Srbiji, treba da stoji u Olteniji zapadno od reke Olt.
poddelegacija" koja je trebala osigurati organizaciju područja oslobođenih
od Turaka (temišvarski Banat, Srbija, pet vlaških distrikata). Tri kutije
spisa i dvije knjige za razdoblje 1714-1740. ove Poddelegacije sačuvane
su i danas u Ratnom arhivu.
Rainer Egger, Dvorsko ratno vijeće i Ministarstvo rata kao središnji upravni organi Vojne krajine.
Arhivski vjesnik, 34-35 (1991-1992). 35-36. str.148
Под председништвом принца Евгенија Савојског као председника Двор-
ског ратног савета (постављен у то звање крајем јуна 1703. године)
основана је 1719. године посебна Дворска комисија за новоосвојене
покрајине (Die Hofkommission der neu-acquistischen Subdelegation), Та-
мишки Банат, Србију и пет влашких дистриката у источној Србији.
Акта, протоколи седница и друго са ознаком Neoacquistica садрже
документа од 1719. до 1740. године (Walter Wagner, Quellen zur Geschichte
der Militärgrenze im Kriegsarchiv Wien. Schriften des Heeresgeschicht-
lichen Museums, in Wien: Die k. k. Militärgrenze, Wien, 1973, 286-287).
Рајко Л. Веселиновић, Војна крајина у Србији 1718-1739. стр.10
Зборник Историјског музеја Србије 1984.
Pretpostavljam autorova greška, umesto u istočnoj Srbiji, treba da stoji u Olteniji zapadno od reke Olt.
#26
Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Християн Атанасов. Християни и...
Poslednja poruka Volcae - 17.02.2024. 08:05Християн Атанасов
Християни и евреи във Видинско:
Джизие описи на Видинския санджак от 20-те години на XVIII век
Държавна агенция "Архиви", 2010
Власи у турским пописима видинског санџака 1721/22 и 1723/24 године.
Видинска област
Општина Брегово
Балеј, Брегово, Гамзово, Косово, Куделин, Ракитница
Општина Видин
Гомотарци, Капитановци, Кошава, Кутово, Сланотрн
Општина Ново Село
Неговановци, Ново Село, Флорентин, Јасен
Општина Бојница
Раброво
итд.
Християни и евреи във Видинско:
Джизие описи на Видинския санджак от 20-те години на XVIII век
Държавна агенция "Архиви", 2010
Власи у турским пописима видинског санџака 1721/22 и 1723/24 године.
Видинска област
Општина Брегово
Балеј, Брегово, Гамзово, Косово, Куделин, Ракитница
Општина Видин
Гомотарци, Капитановци, Кошава, Кутово, Сланотрн
Општина Ново Село
Неговановци, Ново Село, Флорентин, Јасен
Општина Бојница
Раброво
итд.
#27
Занимљиви линкови * Linkuri interesante / %u041E%u0434%u0433: Vla%u0161k...
Poslednja poruka mad4red - 28.12.2023. 19:03Citat: Paun poslato 15.12.2014. 08:32
<iframe width="640" height="360" src="http://radio-online.square7.net/embed/72f42f174" frameborder="0" allowfullscreen seamless></iframe><p><a href="http://radio-online.square7.net/radio-koliba-vlaski-radio_72f42f174.html" target="_blank">Radio Koliba Vla%u0161ki Radio</a></p>
Nova Adresa:
http://radiobox.info/srbija/radio-koliba/
#28
Занимљиви линкови * Linkuri interesante / %u041E%u0434%u0433: Vla%u0161k...
Poslednja poruka mad4red - 28.12.2023. 19:00Citat: Paun poslato 15.12.2014. 08:37
<iframe width="640" height="360" src="http://radio-online.square7.net/embed/1ea2cf14c" frameborder="0" allowfullscreen seamless></iframe><p><a href="http://radio-online.square7.net/radio-kaona-vlaski-kanal_1ea2cf14c.html" target="_blank">Radio Kaona - Vlaski Kanal</a></p>
Link na sajt:
http://www.radiokaona.net/
Nova Adresa:
http://radiobox.info/srbija/radio-kaona/
Link za sajt:
http://radiobox.info
[/quote]
#29
Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Martin Segon (1481)
Poslednja poruka Volcae - 11.08.2023. 18:27MALO DJELO POŠTOVANOGA GOSPODINA GOSPODINA MARTINA DE SEGONIS PO NARODNOSTI KOTORANINA A PORIJEKLOM SRBINA IZ NOVOMONTA DRUKČIJE NOVOBRDA NAZVANOG PO MILOSTI BOŽJOJ EPISKOPA ULCINJSKOG PREBLAŽENOM SIKSTU IV RIMSKOM PAPI
2. Drugi donji put kojim se od istog Beograda preko Dardanaca i Tribala, prešavši planinu Hem spaja blizu Hebra sa gornjim putem
Drugi donji put je vrlo lakog prilaza. Prostire se naime, od Beograda do granice Mezije i Dardanaca, 280 hiljada koraka, idući do grada Ostrovice i manastira Ravanice, vodi prvo do Morave, nekada Moskije nazvane, koja teče pored tvrđave Kruševca, koja je ponekad neprelazna zbog izlivanja kiša, a odatle do Bele Crkve (=Kuršumlija) i Apeninskih planina (=Kopaonik), koji dijele Meziju. Rašani naime prvi stanovnici ove pokrajine, divlji i ratoborni, naseljavaju onaj dio koji leži prema rijekama Drini, Savi i Istru. Vlasi su planinci, divlji rod ljudi - oni su bogati samo stadima stoke; a drugi dio, koji je okrenut
Dardancima, Makedoncima i Tribalima, Srbi, ljudi blažeg načina života i pitomijeg i lijepog izgleda, zato što se prostiru više ka jugu i zbog mnogih putujućih trgovaca. ...
5. Put koji iz Panonije preko Transilvanije vodi prema Trakiji i Pontu
...
Od Sibinja slijedi Korona ili Brašov, posljednji grad Transilvanije, koji leži uz planine, koje dijele istu pokrajinu od velike Vlaške ili Dakije. Odatle se trećeg dana stiže u Trgovište, glavni grad Vlaha i značajno sjedište poglavara i vrlo pristupačno, neutvrđeno ni zidom ni bedemima, već samo jarkom, nasipom i opkopima sa preoštrim koljem postavljenim sa spoljne strane, smješteno među močvarama koje pokrivaju šume pune blata i lokvi vode, tako da je zimi neprohodna gotovo cijela uokolo omeđena oblast. Ona je kod starih nazivana pokrajinom Dakijom, kolonijom Rimljana, otuda i njeni domoroci i u ovo, čak, naše doba, služe se ponekad latinskim govorom. Ovaj je narod varvarski, surov, odan gatanju i proricanju, uvijek željan otimačine i pljačke. Kada se napusti put koji iz ovih mjesta vodi do prijelaza Vidina i Nikopolja, lijevo se ukazuje utvrđenje Vasil, koje se nalazi u sredini između Velike i Male Vlaške ili Moldavije, đe se često ratovalo sa Turcima. Naime, Drakula je, sa malo, ali odabranih vojnika Mehmeda, turskog vladara, koji se već dočepao Velike Vlaške i žurio je da osvoji i malu, ovdje natjerao u bjekstvo, izašavši oko druge noćne straže i prisilio ga je da se povuče do Dunava, sa velikom pogibijom i sramotom njegovih. Ovdje je baš prije četiri godine moldavski knez Stefan tako uništio Sulejmana pašu i vojskovođu Romanije, da od 30 hiljada Turaka samo malo njih spaslo, onih koji su možda jahali brže konje. ...
6. Izlaganje o opisu Gornje Mezije ili Srbije
...
Prema opisu starih pisaca u njoj se razlikuju tri dijela ili naroda: prvi Rašani, koji se prema Ptolomeju nazivaju Trikornjani, drže onu oblast koja leži prema Drini i Savi, a onaj, pak, dio koji je prema Istru, Mezijci. ...
Sredinu pokrajine naseljavaju Vlasi, o kojima Ptolomej tako donosi: "Oni koji leže između nazivaju se Pikenzi", a gore u prvom putopisu dosta je o ovim rečeno. Ostali narodi srodni Makedoncima su Srbi, koje isti autor naziva Dardancima. ...
=======================================================================
Martin Segon je bio kod nas gotovo nepoznat sve dok milanski profesor Agostino Pertuzi nije objavio njegov rukopis pod navedenim naslovom. A Segon je bio jedan od istaknutih humanista kraja XV vijeka. O njemu se zna da je bio sin Jovana de Segonis iz Kotora, da je bio kanonik crkve Svete Marije u Novom Brdu. Sam je o sebi rekao da je porijeklom iz Novog Brda, kotorske narodnosti (nazione Catarensis). Doktorat kanonskog prava stekao je 18. februara 1475 god u Padovi. Na mjesto Ulcinjskog episkopa došao je poslije smrti Martina Bergama 1481. U Obrazloženju za njegovo postavljanje rečeno je da se odlikuje visokom kulturom i zaslugama za crkvu. Posljednja vijest o njemu potiče iz 1486. godine. U XVI stoljeću dio porodice Segon živi u Kotoru.
izvor:
https://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/crnojevici/o_balkanskim_krajevima_i_narodima.htm
2. Drugi donji put kojim se od istog Beograda preko Dardanaca i Tribala, prešavši planinu Hem spaja blizu Hebra sa gornjim putem
Drugi donji put je vrlo lakog prilaza. Prostire se naime, od Beograda do granice Mezije i Dardanaca, 280 hiljada koraka, idući do grada Ostrovice i manastira Ravanice, vodi prvo do Morave, nekada Moskije nazvane, koja teče pored tvrđave Kruševca, koja je ponekad neprelazna zbog izlivanja kiša, a odatle do Bele Crkve (=Kuršumlija) i Apeninskih planina (=Kopaonik), koji dijele Meziju. Rašani naime prvi stanovnici ove pokrajine, divlji i ratoborni, naseljavaju onaj dio koji leži prema rijekama Drini, Savi i Istru. Vlasi su planinci, divlji rod ljudi - oni su bogati samo stadima stoke; a drugi dio, koji je okrenut
Dardancima, Makedoncima i Tribalima, Srbi, ljudi blažeg načina života i pitomijeg i lijepog izgleda, zato što se prostiru više ka jugu i zbog mnogih putujućih trgovaca. ...
5. Put koji iz Panonije preko Transilvanije vodi prema Trakiji i Pontu
...
Od Sibinja slijedi Korona ili Brašov, posljednji grad Transilvanije, koji leži uz planine, koje dijele istu pokrajinu od velike Vlaške ili Dakije. Odatle se trećeg dana stiže u Trgovište, glavni grad Vlaha i značajno sjedište poglavara i vrlo pristupačno, neutvrđeno ni zidom ni bedemima, već samo jarkom, nasipom i opkopima sa preoštrim koljem postavljenim sa spoljne strane, smješteno među močvarama koje pokrivaju šume pune blata i lokvi vode, tako da je zimi neprohodna gotovo cijela uokolo omeđena oblast. Ona je kod starih nazivana pokrajinom Dakijom, kolonijom Rimljana, otuda i njeni domoroci i u ovo, čak, naše doba, služe se ponekad latinskim govorom. Ovaj je narod varvarski, surov, odan gatanju i proricanju, uvijek željan otimačine i pljačke. Kada se napusti put koji iz ovih mjesta vodi do prijelaza Vidina i Nikopolja, lijevo se ukazuje utvrđenje Vasil, koje se nalazi u sredini između Velike i Male Vlaške ili Moldavije, đe se često ratovalo sa Turcima. Naime, Drakula je, sa malo, ali odabranih vojnika Mehmeda, turskog vladara, koji se već dočepao Velike Vlaške i žurio je da osvoji i malu, ovdje natjerao u bjekstvo, izašavši oko druge noćne straže i prisilio ga je da se povuče do Dunava, sa velikom pogibijom i sramotom njegovih. Ovdje je baš prije četiri godine moldavski knez Stefan tako uništio Sulejmana pašu i vojskovođu Romanije, da od 30 hiljada Turaka samo malo njih spaslo, onih koji su možda jahali brže konje. ...
6. Izlaganje o opisu Gornje Mezije ili Srbije
...
Prema opisu starih pisaca u njoj se razlikuju tri dijela ili naroda: prvi Rašani, koji se prema Ptolomeju nazivaju Trikornjani, drže onu oblast koja leži prema Drini i Savi, a onaj, pak, dio koji je prema Istru, Mezijci. ...
Sredinu pokrajine naseljavaju Vlasi, o kojima Ptolomej tako donosi: "Oni koji leže između nazivaju se Pikenzi", a gore u prvom putopisu dosta je o ovim rečeno. Ostali narodi srodni Makedoncima su Srbi, koje isti autor naziva Dardancima. ...
=======================================================================
Martin Segon je bio kod nas gotovo nepoznat sve dok milanski profesor Agostino Pertuzi nije objavio njegov rukopis pod navedenim naslovom. A Segon je bio jedan od istaknutih humanista kraja XV vijeka. O njemu se zna da je bio sin Jovana de Segonis iz Kotora, da je bio kanonik crkve Svete Marije u Novom Brdu. Sam je o sebi rekao da je porijeklom iz Novog Brda, kotorske narodnosti (nazione Catarensis). Doktorat kanonskog prava stekao je 18. februara 1475 god u Padovi. Na mjesto Ulcinjskog episkopa došao je poslije smrti Martina Bergama 1481. U Obrazloženju za njegovo postavljanje rečeno je da se odlikuje visokom kulturom i zaslugama za crkvu. Posljednja vijest o njemu potiče iz 1486. godine. U XVI stoljeću dio porodice Segon živi u Kotoru.
izvor:
https://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/crnojevici/o_balkanskim_krajevima_i_narodima.htm
#30
ВЛАШКИ НАЦИОНАЛНИ САВЕТ / Одг: Vlaški nacionalni savet, ...
Poslednja poruka Luca - 03.08.2023. 14:16MAE o tzv. moldavskom u Ukrajini
https://www.hotnews.ro/stiri-esential-26097171-mae-intrebarile-hotnews-despre-minoritatea-moldoveneasca-din-ucraina-aplicarea-dreptului-autoidentificare-nu-implica-faptul-persoana-cauza-are-dreptul-alege-arbitrar-apartina-oricarei-minoritati-natio.htm
,,România acordă o atenție deosebită problematicii drepturilor persoanelor care aparțin comunității române din Ucraina, prioritate constantă a dialogului bilateral dintre România și Ucraina.
Problemele semnalate de comunitatea românească din Ucraina au figurat permanent pe agenda dialogului politic cu Ucraina, la toate nivelurile și pe toate nivelurile de angajare bilaterală, inclusiv pe linie MAE – la nivel de ministru, de secretar de stat sau de experți.
Între altele, în cadrul acestor contacte, a fost de fiecare dată subliniată dihotomia artificială pe care o operează autoritățile ucrainene între limba română și așa-zisa ,,limbă moldovenească" – o diviziune artificială, motivată ideologic și total contrară adevărului științific, care produce efecte practice negative la nivelul comunității românești din Ucraina.
Reglementarea deplină a acestei probleme răspunde mai multor necesități. În primul rând, este vorba de repunerea în drepturi a adevărului științific.
Această clarificare necesară s-a întâmplat deja în Republica Moldova. Pe de o parte, prin Declarația Adunării Generale Anuale a Academiei de Ştiinţe de la Chișinău, adoptată la 28 februarie 1996, care arată clar că ,,Limba de stat (oficială) a Republicii Moldova este limba română".
Pe de altă parte, prin Hotărârea din 5 decembrie 2013 a Curții Constituționale de la Chișinău, se arată că prevederea conținută în Declarația de Independență a Republicii Moldova referitoare la limba română ca limbă de stat a Republicii Moldova prevalează asupra prevederii referitoare la denumirea limbii consemnate în Constituția acestei țări.
Curtea Constituțională a Republicii Moldova își fundamentează hotărârea pe luări de poziții ale Academiei de Științe de la Chișinău care confirmă identitatea dintre limba română și glotonimul "limba moldovenească".
De asemenea, un argument suplimentar în acest sens îl reprezintă denumirea limbii în care are loc actul educațional pe teritoriul Republicii Moldova, controlat de către autoritățile de la Chișinău - limba română, și nu "limba moldovenească".
Aplicarea acestei dispoziții nu obligă vreun stat să recunoască o minoritate națională pe teritoriul său, ci obligă statul să lase libertatea cetățenilor săi aparținând unei minorități naționale recunoscute pe teritoriul său de a-și asuma sau nu identitatea respectivă.
Pe de altă parte, aplicarea acestui drept nu implică faptul că persoana în cauză are dreptul de a alege arbitrar să aparțină oricărei minorități naționale, alegerea sa subiectivă fiind inseparabil legată de criterii obiective, relevante pentru identitate persoanei.
Așadar exprimarea unei poziții individuale nu determină apariția automată a unei minorități în absența unor elemente obiective care să-i susțină existența și deci nici o obligație pentru stat de recunoaștere automată a existenței unei minorități naționale.
În consecință, afirmarea dreptului la autoidentificare nu poate conduce la divizarea unei minorități naționale sau la crearea unei minorități naționale prin aplicarea distorsionată sau ignorarea completă a unor criterii obiective precum istoria sau date științifice care demonstrează identitatea lingvistică, astfel precum acestea au fost confirmate de specialiști.
În virtutea acestei abordări, Ministerul Afacerilor Externe a semnalat autorităților ucrainene identitatea între limba română și așa-zisa "limba moldovenească" și a solicitat insistent recunoașterea inexistenței acesteia, precum și luarea măsurilor pentru respectarea acestei situații de fapt, care are la bază date și adevăruri obiective, științifice, rezultate inclusiv din pozițiile Academiei Române și ale Academiei de Științe de la Chișinău.
În al doilea rând, este vorba de eliminarea din spațiul public a unuia din cele mai longevive vestigii ale ideologiei staliniste, care produce efecte politice până în zilele noastre.
Motivată doar cu pseudo-argumente culturale și filologice, fabricația conceptuală din spatele ,,limbii moldovenești" susține, de fapt, o profundă și nocivă agendă geopolitică, opusă aspirațiilor de democratizare, modernizare, racordare și apropiere de Europa ale Republicii Moldova.
În al treilea rând, diviziunea artificială între limba română și așa-zisa ,,limbă moldovenească" produce consecințe practice extrem de nocive – de pildă, în ceea ce privește asigurarea unui învățământ unitar și de calitate în limba maternă pentru vorbitorii de limbă română din Ucraina.
Limba română, ca una din limbile statelor membre UE, beneficiază în legislația ucraineană în materie de un regim mai favorabil, inclusiv în ceea ce privește cotele de predare în sistemul de învățământ.
Angajamentele autorităților de la Kiev privind respectarea și promovarea identității etnice, culturale, lingvistice și religioase a persoanelor aparținând minorității române decurg din cele două instrumente principale la care Ucraina este parte – și anume Convenția-cadru a Consiliului Europei pentru protecția minorităților naționale, respectiv Carta europeană a limbilor regionale sau minoritare.
În plan bilateral, reperele de bază sunt fixate de Tratatul cu privire la relațiile de buna vecinătate şi cooperare dintre România şi Ucraina, semnat în 1997. În baza prevederilor Tratatului, funcționează Comisia interguvernamentală mixtă româno-ucraineană privind asigurarea drepturilor persoanelor aparținând minorităților naționale, care este principalul format de dialog pe subiect.
Avem deci un cadru bine articulat atât pentru evaluarea stadiului și modalităților de îndeplinire a angajamentelor asumate, cât și pentru identificarea măsurilor ce se impun a fi adoptate în această privință.
https://www.hotnews.ro/stiri-esential-26097171-mae-intrebarile-hotnews-despre-minoritatea-moldoveneasca-din-ucraina-aplicarea-dreptului-autoidentificare-nu-implica-faptul-persoana-cauza-are-dreptul-alege-arbitrar-apartina-oricarei-minoritati-natio.htm
,,România acordă o atenție deosebită problematicii drepturilor persoanelor care aparțin comunității române din Ucraina, prioritate constantă a dialogului bilateral dintre România și Ucraina.
Problemele semnalate de comunitatea românească din Ucraina au figurat permanent pe agenda dialogului politic cu Ucraina, la toate nivelurile și pe toate nivelurile de angajare bilaterală, inclusiv pe linie MAE – la nivel de ministru, de secretar de stat sau de experți.
Între altele, în cadrul acestor contacte, a fost de fiecare dată subliniată dihotomia artificială pe care o operează autoritățile ucrainene între limba română și așa-zisa ,,limbă moldovenească" – o diviziune artificială, motivată ideologic și total contrară adevărului științific, care produce efecte practice negative la nivelul comunității românești din Ucraina.
Reglementarea deplină a acestei probleme răspunde mai multor necesități. În primul rând, este vorba de repunerea în drepturi a adevărului științific.
Această clarificare necesară s-a întâmplat deja în Republica Moldova. Pe de o parte, prin Declarația Adunării Generale Anuale a Academiei de Ştiinţe de la Chișinău, adoptată la 28 februarie 1996, care arată clar că ,,Limba de stat (oficială) a Republicii Moldova este limba română".
Pe de altă parte, prin Hotărârea din 5 decembrie 2013 a Curții Constituționale de la Chișinău, se arată că prevederea conținută în Declarația de Independență a Republicii Moldova referitoare la limba română ca limbă de stat a Republicii Moldova prevalează asupra prevederii referitoare la denumirea limbii consemnate în Constituția acestei țări.
Curtea Constituțională a Republicii Moldova își fundamentează hotărârea pe luări de poziții ale Academiei de Științe de la Chișinău care confirmă identitatea dintre limba română și glotonimul "limba moldovenească".
De asemenea, un argument suplimentar în acest sens îl reprezintă denumirea limbii în care are loc actul educațional pe teritoriul Republicii Moldova, controlat de către autoritățile de la Chișinău - limba română, și nu "limba moldovenească".
Aplicarea acestei dispoziții nu obligă vreun stat să recunoască o minoritate națională pe teritoriul său, ci obligă statul să lase libertatea cetățenilor săi aparținând unei minorități naționale recunoscute pe teritoriul său de a-și asuma sau nu identitatea respectivă.
Pe de altă parte, aplicarea acestui drept nu implică faptul că persoana în cauză are dreptul de a alege arbitrar să aparțină oricărei minorități naționale, alegerea sa subiectivă fiind inseparabil legată de criterii obiective, relevante pentru identitate persoanei.
Așadar exprimarea unei poziții individuale nu determină apariția automată a unei minorități în absența unor elemente obiective care să-i susțină existența și deci nici o obligație pentru stat de recunoaștere automată a existenței unei minorități naționale.
În consecință, afirmarea dreptului la autoidentificare nu poate conduce la divizarea unei minorități naționale sau la crearea unei minorități naționale prin aplicarea distorsionată sau ignorarea completă a unor criterii obiective precum istoria sau date științifice care demonstrează identitatea lingvistică, astfel precum acestea au fost confirmate de specialiști.
În virtutea acestei abordări, Ministerul Afacerilor Externe a semnalat autorităților ucrainene identitatea între limba română și așa-zisa "limba moldovenească" și a solicitat insistent recunoașterea inexistenței acesteia, precum și luarea măsurilor pentru respectarea acestei situații de fapt, care are la bază date și adevăruri obiective, științifice, rezultate inclusiv din pozițiile Academiei Române și ale Academiei de Științe de la Chișinău.
În al doilea rând, este vorba de eliminarea din spațiul public a unuia din cele mai longevive vestigii ale ideologiei staliniste, care produce efecte politice până în zilele noastre.
Motivată doar cu pseudo-argumente culturale și filologice, fabricația conceptuală din spatele ,,limbii moldovenești" susține, de fapt, o profundă și nocivă agendă geopolitică, opusă aspirațiilor de democratizare, modernizare, racordare și apropiere de Europa ale Republicii Moldova.
În al treilea rând, diviziunea artificială între limba română și așa-zisa ,,limbă moldovenească" produce consecințe practice extrem de nocive – de pildă, în ceea ce privește asigurarea unui învățământ unitar și de calitate în limba maternă pentru vorbitorii de limbă română din Ucraina.
Limba română, ca una din limbile statelor membre UE, beneficiază în legislația ucraineană în materie de un regim mai favorabil, inclusiv în ceea ce privește cotele de predare în sistemul de învățământ.
Angajamentele autorităților de la Kiev privind respectarea și promovarea identității etnice, culturale, lingvistice și religioase a persoanelor aparținând minorității române decurg din cele două instrumente principale la care Ucraina este parte – și anume Convenția-cadru a Consiliului Europei pentru protecția minorităților naționale, respectiv Carta europeană a limbilor regionale sau minoritare.
În plan bilateral, reperele de bază sunt fixate de Tratatul cu privire la relațiile de buna vecinătate şi cooperare dintre România şi Ucraina, semnat în 1997. În baza prevederilor Tratatului, funcționează Comisia interguvernamentală mixtă româno-ucraineană privind asigurarea drepturilor persoanelor aparținând minorităților naționale, care este principalul format de dialog pe subiect.
Avem deci un cadru bine articulat atât pentru evaluarea stadiului și modalităților de îndeplinire a angajamentelor asumate, cât și pentru identificarea măsurilor ce se impun a fi adoptate în această privință.