Објављено 01.12.2004. године у Бору.
Аутор:
дипл. инг. машинства Драгомир Драгић, председник НВО Форум за културу Влаха са седиштем у Бору
LEGITIMACIJA
ZA BUDUĆI RAD VLAŠKOG REPREZENTATIVNOG ORGANA
- savetovanje -
UVODNA REČ MODERATORA
Dame i gospodo!
Današnja tema je veoma važna za nas. Zato je neophodno da dobro razumemo:
1. Ako govorimo o ljudskim pravima treba da znamo o čemu je reč!
2. Kako da dosegnemo ta prava imajući u vidu situaciju u kojoj se nalazimo?
Predlaže se da se današnje Savetovanje provede u upoznavanju sa dokumentom pod nazivom:
PLATFORMA
ZA RAZUMEVANJE I REŠAVANJE »VLAŠKOG PITANJA”
I
Govoreći o Vlasima iz Istočne Srbije, evropski odgovori u pogledu njihovih etničkih prava su obuhvaćeni kroz:
• Pravo da se uči maternji jezik u školi;
• Pravo da se koriste maternji jezik u sredstvima javnog informisanja i u javnom komuniciranju;
• Pravo na bogosluženje na maternjem jeziku;
• Planirana podrška Države u ispunjavanju navedenih etničkih prava.
UČENJE MATERNJEG JEZIKA KOD VLAHA
Poznate su izmišljene priče o nepostojanjui «vlaškog« jezika a ako postoji da je »nepoznato« kojoj familiji jezika pripada.
Istina može da se izvuče na svetlost dana:
1. Ukoliko se uporedi leksički fond ovdašnjih Vlaha u poređenju sa leksičkim fondom Rumuna iz Rumunije, i
2. Ako se utvrdi kako sebe i svoj jezik nazivaju Vlasi a kako nazivaju Rumune iz Rumunije i njihov jezik.
Ove godine započelo se sa izradom Lingvističkog atlasa »vlaških« govora između Morave, Dunava i Timoka i tako će se kompletirati »nepoznata« istina o »vlaškom jeziku«. Time se započelo sa ispunjavanjem ideje koju je izneo još dr Tih. R. Đorđević u svojoj poznatoj knjizi KROZ NAŠE RUMUNE (Beograd, 1906.).
Lingvističkim atlasom treba da se pokaže u kojoj su relaciji »vlaški« govori u odnosu na normirani rumunski književni jezik.
Kroz elemente poznate do danas, zaključilo se i ranije da se kod nas Vlaha govore poznata rumunska narečja (rumunskog jezika) – banatsko, oltensko (muntensko), banatsko-oltensko – koja se govore i na mnogim područjima susedne države, preko Dunava.
IME VLAHA
Vlasi između sebe ne koriste drugo ime sem - Rumân, Rumâni isto kao što nazivaju i Rumune iz Rumunije ili sa drugih strana. U današnje vreme ovaj naziv se samo u odnosu na nas prevodi na srpski sa – Vlah, Vlasi i kao takvog su ga usvojili najveći broj ovdašnjih Vlaha.
Na taj način se došlo do norme za prevođenje imena naše populacije u Srbiji sa vlaškog na srpski.
Da je reč o sinonimiji može se razumeti i kroz druge činjenice. Na primer, na prvom popisu u Kneževini Srbiji 1846. godine preci današnjih Vlaha su popisivani na srpskom kao RUMUNI. U isto vreme na prostorima Austrijskog carstva, u Banatu i Transilvaniji, u carskim i pisanim dokumentima preci današnjih Rumuna sa tih prostora poznati su kao Vlasi, na mađarskom Olahi, što je jednako sa Vlahi, Valahi, Vlasi. Tamo je ta praksa prestala 1848. godine i prešlo se na ime Rumun, Rumuni (odlukom mađarskog ministra Bathyany-ja). Sa naše strane Dunava proces je bio inverzan. Pošlo se od imena Rumuni i došlo se do imena Vlasi.
Može se tvrditi da je na ovu promenu najveći uticaj imala politika – državna i crkvena – i to se održalo do naših dana.
Posle svega rečenog može se zaključiti:
maternji jezik Vlaha (na vlaškom: Rumâni = Rumuni)
iz Istočne Srbije
je rumunski jezik
Imajući u vidu da Vlasi nisu učili maternji jezik u školi na nivou književne jezičke norme, njihov
govorni jezik je arhaičan, ali ni to ne menja navedenu činjenicu.
U vezi sa iznetom konstatacijom je i pitanje ortografije. Naravno, može se govoriti samo o rumunskoj latiničnoj abecedi koja je po meri našeg romanskog govora, zato što rumunski jezik od XIX veka koristi latiničnu abecedu, otkako je njome bila zamenjena ćirilična »azbuka« iz ranijih vremena.
Evo kako izgleda ova abeceda:
a,A (a); ă,Ă (ă); â, (î); b,B (be); c,C (ce); d,D (de); e,E (e); f,F (fe); g,G (ghe); h,H (ha); i,I (i); î,Î (î); j,J (je); k,K (ca), l,L (le); m,M (me); n,N (ne); o,O (o); p,P (pe); r,R (re); s,S (se); ş,Ş (şe); t,T (te); ţ,Ţ (ţe); u,U (u); v,V (ve); x,X (ics), z,Z (ze)
+
u stranim rečima
q,Q (chiu); w,W (dublu ve); y,Y (igrec), ...Da bi se zabeležio izgovor u dijalektu na raspolaganju su internacionalna pravila APHI (Berlin, 1928.). Zato se može tvrditi da ne postoji nikakva teškoća da se zabeleži bilo koji vlaški originalni dijalektalni govor sa terena korišćenjem osnovne ortografie.
Rumunska književna jezička norma oslanja se na sva rumunska narečja (muntensko, banatsko, krišansko, maramureško, moldavsko), imajući u vidu da je nastala tamo gde se rodila rumunska visoka pismenost uz obogaćivanje jezika (Muntenija - Oltenia, Transilvanija, Moldavija, Banat ...). Nadalje je norma proširena jezičkim transferom kroz crkvene knjige, od XVI veka pa nadalje ali manje ili nikako u našim krajevima.
Ono što je ostalo mnogo dublje ukorenjeno u našem narodu je tradicionalno govorno i običajno nasleđe. Time se može pokazati naš zajednički koren. Zato se govori, imajući u vidu poreklo (obârşia, ţîca), jezik i tradiciju, da su ovdašnji Vlasi neobavešteni deo rumunskog etničkog korpusa na maternjem jeziku dok je Rumunija njihova „spiritualna zemlja-matica”, zemlja zajedničkog duhovnog nasleđa, zaveštanog od predaka i sačuvanog do danas.
Time se podseća da govorimo o Vlasima - autohtonom svetu Istočne Srbije, gde su „narasli i mesili se” kroz dugovremensku romanizaciju kao i Rumuni iz Rumunije.
Skoro dva milenijuma ovaj narod nosi etničko ime: interno (iznutra) – Rumuni, podsećajući na Rim(sko) carstvo (Rûm) i eksterno (spolja) - Vlasi, kao germansko-slovensku relikt dugogodišnjeg susedstva.
