Скорашње поруке

11

Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Одг: Spriječio formiranje posebne "vlaške oblasti"

« Последња порука Balcan послато 08.03.2024. 11:48 »

Pošto rumunski izvori daju tačniji tok zbivanja evo šta se u stvari desilo
- Na sastanku Hebranga i Staljina 9. Januara. 1945, Stalji  je dao nacelno zeleno svetlo Jugoslovenskoj delegaciji za aneksiju. Pošto su se granice rešavale na med konf. Da bi se ovo ostvarilo bilo je potrebno da predstavici Srba zatraže otcepljenje koji bi se kasnije koristio na konferenciji. Takođe su zatražene i druge teritorije - Caran Sebeș, Mehedinți i delovi Dolj. Arhument za ovo je trebalo da bude ekonomski. Jugoslavija kao pobednica je imala prava na ove ekonomske resurse kako bi se oporavila od rata
2. Međutim aktivnosti na ovome su krenule pre ovog sastanka. Nakon oslobođenja Banata na granici je zavladalo bezakonje. Od brojnih incidenata valja pomenuti vežbe JA sa zarobljenim tenkovima za napad na Rumuniju, ulazak grupica partizana u Temišvar i šikaniranja stanovništva, i mnogo ozbiljnije naoružavanje dela srpskog stanovništva (onog iz Klisure), njihovo preuzimanje faktičke vlasti u ovom delu,
Priprema za ovo je krenula još za vreme rata. Srpski pop  iz Temišvara Slobodan Kostić je bio na čelu grupe intelektualaca koji su pripremali teren. 1942. Četnici su organizivali jedinice u rumunskom Banatu koje su delimično bile razbijene. Ako se ide još malo dalje u istoriju, Jugoslovensko-Mađarski sporazum o večnom prijateljstvu iz 1940. pretpostavlja se da je sadržao klauzulu  o podelu Transilvanije Mađarskoj i Banata Jugoslaviji (ovaj stav su imali Francuski i Britanski diplomati)
Po arhivskim podacima UDBA predvođenja profesorom gimnazije iz Vršca je u organizovala u komunama Davići, Belobreška, Požežena, Sokol i Zlatica narodne odbore čija funkcija je bila da rade na aneksiji Banata (u skladu sa ovim pre Hebrangovog puta u Moskvu, ovi su poslali memorandum kojim traže aneksiju)
Sledeći dokument je iz februara 1945.godine, sastavljen od rumunske službe za informacije (SIS) kojima su predstavnici Jugoslavije u Bukureštu, jasno stavili fo znanja da će Jugoslavija da zatraži Timiș i Caraș Severin. Istovremeno su i Sovjeti stavili do znanja da postoji mogućnost ovakvog scenarija.
6 marta 1945 Petru Groza preuzima vlast.SSSR i Jugoslavija sklapaju sporazum  o prijateljstvu 11 aprila 1945, što je u bila prilika da se konkretno krene u ostvarivanje plana. Tako već 15.aprila u Temišvarskom Vesniku izlazi obaveštenje o organizovanju sve-Slovenskog "kulturnog kongresa" za 8.maj.
Bitan je i datum ovog kongresa jer je u isto vreme u Beogradu organizovao osnivački kongres KPS čuven po tome što se na njemu postavilo pitanje da li Rumuni u istočnoj Srbiji treba da budu isti sa drugim građanima ili ne.
Bitno je da se napomene da su neposredno pred kongres britanski i americki clanovi kontrolne komisije za Rumuniju znali o nameni kongresa i da su glavne informacije dobile od popa Kostića, koga su jugoslovenske vlasti ubrzo povukle u  Vršac, jer je iznosio suviše detalja. Ova saznanja nisu podeljena sa Rumunima vec o njima se saznaje iz otvorenih UK i US arhiva.
Imajući sve informacije gradonaĉelnik Temišvara Traian Novac je zatražio od Petrua Groze dozvolu da zabrani kongres, koji je nakon konsultovanja sa članovima kontrolne komisije iz Britanije, SAD i SSSR dao zeleno svetlo.
 Međutim nekoliko hiljada Srba iz Rumunskog Banata je ipak došlo u Temišvar. Uz njih su došli i delegacija iz Beograda, Srbi iz sela na jugoslovenskoj strani i 200 naoružanih partizana iz Zrenjanina.
Na osnovu izveštaja rumunskog generalštaba, Srbi iz Jugoslavije su bili otvoreno neprijateljski nastrojeni prema Rumunima u Temišvaru. Mesto okupljanja ovih je bila zgrada srpske episkopije u Temišvaru.
KRAJ PRVOG DELA

12

Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Одг: Списак цркви неходећи се у окружју крајинском и описаније сваке цркве...

« Последња порука Volcae послато 08.03.2024. 06:49 »

@Balcan

Pa se onda zamisli i dalje postavlja pitanje šta bi to Vlasi mogli biti?
Imamo čak i VNS i neki vlaški jezik koji je u fazi standardizacije, vlašku nacionalnu manjinu, itd.

Sve u svemu pravi Circulus vitiosus.

13

Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Одг: Списак цркви неходећи се у окружју крајинском и описаније сваке цркве...

« Последња порука Balcan послато 08.03.2024. 01:07 »

Takođe dosta je pisano o tome u novinama u Transilvaniji, još nisam stigao da obradim sve. Evo jednog teksta iz Telegraful  Roman iz 1876
Românii din Serbia. Despre românii din Serbia, aduce „Ţara“ următorele date interesante: In Serbia, de a lungul Dunării, de la Raduiewatz şi pănă la Semendr a şi pe fru- mósa vale a Timocului, care se întinde pănă la Negotin, sünt aprópe 300.000 de români moşneni. Originea acestor români datézá de pe vremea lui Traian ; sunt colonişti vochi, cari odinioră s’au întins pănă la Marea Medite- rană, dar în cursul timpurilor o parte din- trânşii, partea dintre districtul Zaiciar în jos prin Alexinaţi, Niş, Vrania şi Uscub pănă în Macedonia, s’a pierdut în poporul sârbesc. Jn împrejurimile Alexinaţilor, în vechime capitala Serbiei, şi aşii să văd ruinele unei cetăţi a legionarilor romani. Cele aprópe 300.000 de români de pe valea Simocului, şi-au păstrat şi pănă aşii intactă limba şi moravurile românesci; ba în unele privinţe ne sunt superiori chiar nouă. Autorul acestor rânduri a stat câteva săptămâni pe acéstá vale íncántátóre, cea mai bogată şi mai populată parte a Sârbiei şi s’a convins că doinele şi legendele lor sunt de o concepţiune índresnéjá şi întrec Românii din Serbia. Despre românii din Serbia, aduce „Ţara“ următorele date interesante: In Serbia, de a lungul Dunării, de la Raduiewatz şi pănă la Semendr a şi pe fru- mósa vale a Timocului, care se întinde pănă la Negotin, sünt aprópe 300.000 de români moşneni. Originea acestor români datézá de pe vremea lui Traian ; sunt colonişti vochi, cari odinioră s’au întins pănă la Marea Medite- rană, dar în cursul timpurilor o parte din- trânşii, partea dintre districtul Zaiciar în jos prin Alexinaţi, Niş, Vrania şi Uscub pănă în Macedonia, s’a pierdut în poporul sârbesc. Jn împrejurimile Alexinaţilor, în vechime capitala Serbiei, şi aşii să văd ruinele unei cetăţi a legionarilor romani. Cele aprópe 300.000 de români de pe valea Simocului, şi-au păstrat şi pănă aşii intactă limba şi moravurile românesci; ba în unele privinţe ne sunt superiori chiar nouă. Autorul acestor rânduri a stat câteva săptămâni pe acéstá vale íncántátóre, cea mai bogată şi mai populată parte a Sârbiei şi s’a convins că doinele şi legendele lor sunt de o concepţiune índresnéjá şi întrec chiar în frumseţe doinele şi legendele din Banat, cele din Gorj, din Haţeg şi cele ale moţilor din munţii apuseni. Sunt câte va legende admirabile, cari cântă luptele ce le-au avut românii din Sârbia cu turcii, ră pirea fetelor române şi ducerea lor la Ţeri- grad, reamintindu-ne răpirea Sabinelor, vite- tejiile lui Leru, devotamentul românilor pen tru vatra strămoşscă etc. E o eoinără de legende pe acéstá vale, care n’ar trebui lăsată să se piarşlă, mai ales acum, când ideia naţională a prins ră dăcini atât de adânci în Sârbia în cât aceşti români în viitórea generaţie sunt osândiţi să se piardă cu desăvârşire.
Aceşti români au întreţinut zilnice re laţii comerciale cu negustorii şi cu ţăranii din Dolj şi Mehedinţi. Aceste relaţii, care au durat secole întregi, au contribuit în prima linie, la păstrarea lirnbei lor. Dela 1886, însă, când a isbucnit răsboiul nostru vamal cu Austro-Ungaria, aceste relaţii co merciale au căşlut fórte mult şi de atunci românii din Sârbia sunt aprópe străini de cele ce se petrec îr. ţară la noi. Acei cari au întreţinut mai mult iu birea de limbă la aceşti români, au fost câţi-va preoţi, cari a lese ori au ţinut slujbe bisericesci în românesc« şi predicele tot în- românesee. Printre preoţii cei mai harnici citez pe actualul archimandrit Dionisie de la biserica din Buşteni, care a fost un fel de apostol al românismului în valea Ti- moeului. Dar din nenorocire el a trebuit să se retugiese în ţară din causa peraecuţi- lor matropolitului Mihail. Li s"a luat, acum câţiva ani, româ nilor din Sârbia, chiar şi dreptul de a li-se oficia în românesce serviciul divin. Me- tropolitul Mihail este cel întâiu care a de cis o g0nă teribilă în contra preoţilor ro mâni, mutând pe unii în partea opusă a Sârbiei, espulşlând pe câţi-va, cum a fost caşul cu părintele archiemandrit Dionise. Ba preoţii sârbi trimişi de metropoli- tul Mihail în vale Timocului, au mers pănă a anatemiza pe acei români, care îşi pli ceau rugăciunile în românesce chiar şi în casă. Astfel fiind situaţia, nu este de mirare că românii încep a-şi perde limba lor, mai ales prin localităţile unde sunt în contact zţlpie cu populaţiunea sérbéseá. Pănă a nu se pierde cu desăvârşire ar fi de dorit cu academia română, de pildă, să, eterniseze memoria lor prin un studiu serios ce s’ar face asupra lirnbei, obiceiu rilor, moravurilor şi doinelor lor. Ar fi păcat ca aceea comóra de doine şi de legende pe cari au moştenit-o aceşti români dela strămoşi, să se pârşlă fără să lase nici o o urmă în literatura nóstrá. Acéstá vale e cea mai bogată parte a Sârbiei; comerciul de vite, de porci, de cai şi de vin al locuitorilor acestei provincii, e renumit în totă peninsula balcanică. Pod goriile vestite ce se întind dela Negotin şi pănă aprópe de Niş, produc nesce vinuri a căror reputaţie este stabilită chiar şi în Francia. Cine, în ţară la noi, nu cuuósce esceîentele vinuri negre din Negotin, care amestecate cu vinurile nóstre negre din Oravia pot rivaliza cu cele mai delicióse vinuri din Crimeea? Caii din valea Timocului, şi in spe cial cei din Malnik-Iuvor si Velie-lsvor (la vórul mic şi Isvorul mare) sunt vestiţi; ori ginea cailor unguresci atât de renumiţi, este în valea Timocului. Nu trebue se lăsăm ca acâstă vale locuită de români să se piardă pentru noi, fără s’o cunóscem măcar.

https://ibb.co/dfG8c7v

14

Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Одг: Списак цркви неходећи се у окружју крајинском и описаније сваке цркве...

« Последња порука Balcan послато 08.03.2024. 00:34 »

Pošto se mnogo manje informacija objavljuje o Braničevu, za crkve u Braničevu saznajemo iz putopisa engleskog geologa Dentona u svom putopisu Servia and Servians iz 1860.On je prošao putem Dunava do Poreča pa preko Majdanpeka i Neresnice. Iz putopisa saznajemo da su u Dobri, Majdanpeku i Neresnici (druga mesta nije ni posetio) postojale rumunske crkve. Postojanje rumunskih crkava i crkvenih škola treba da se pomeri na kraj 1860 tih odnosno mozda i do 1878 godine.
"A few miles below the entry to "the iron gates," our team boat was moored for the night near the little village of Dobra...
The little W allachian church at this place is so exact a counterpart of the village church in the mral districts where this people are settled, that a brief description of one will serve for that of all the other W allachian churches which the traveller will find in the interior of Servia. It is built in the midst of the cottages of the village, and but for its detached belfry, and the absence of any litter of domestic furniture within the enclosure in which it stands, would scarcely be distinguished from them. The church is thirty-two feet in length by twenty-one in width, external measure~ent, without including the apse at the east end. The floor is of mud ; the roof is of the same kind of oakshingle as that which covers all the cottages of the village, and open in the inside. As the church was erected before bells were allowed to be used by the Christians of Servia, a detached belfry of woodwork in frame has been erected since the church was built. This stands in the little churchyard and at the south'\Vest comer of the church. Near the east end of the church are one or two tombs of former priests, and at the head of the last made grave is a wooden cross. Beyond these graves, of course no others are to be found, as all other bodies are buried in the cemeteries outside the village. The churchyard is fenced in with the same kind of palisade as that which is placed round the village. The interior of this church is in keeping with the poverty of the exterior. It is divided into sanctuary, nave, and narthex; the choir is not architecturally distinguished. A simple slab of wood, resting on a block of the same material, serves for an altar. A small and common table is the only furniture within the diaconicon. The table of prothesis is rather better, and the piscina, which is of stone, is placed on the ground by its side. Two dirty tin candlesticks, with tapers about the size of children's Christmas candles, stood upon the altar; and the priest's vestments, the veil of the iconosta&s, and the covering of the altar, were all of cheap printed calico. Two stone columns, serving for candlesticks, a little in advance of the sanctuary, a seat of painted deal for the bishop whenever he may chance to visit the church, and a desk for the icons, were the only articles of furniture. in the nave. The church is dedicated in honour of St. Nicholas, and his image occurs twice on the iconostasis, which, in addition to the usual paintings, is decorated with cheap prints, daubed with the commonest colours,.....
The village of Maidanpek consists of a double row of houses, about half a mile in length. In the centre a large piece of land has been reserved for a market. One side of this is occupied by the store-houses of the company, with a colonnade nmning along the front. On another side stands a neat brick church, with a framework of timber, and a little bell-turret at the west end, of a very German appearance ; and adjoini\J.g this the village schooi with a couple of taverns, being, as it seemed, respectively houses of call, one for French and Servian, and the other for Wallachian travellers and labourers. ....
After passing these taverns, we accompanied the Greek priest to his church, which he kindly showed us, and answered the questions which we put to him about the serviees. Like most of the priests in Servia, he spoke German, Hungarian, and Wallachian ; but, what is not so universal amongst the parish-priests, he added. to this very fluent Latin....
After about four .hours' drive, we drew up our waggons at an inn-door in the little village of Njeresnitza, inhabited by a mixed population of Wallachians and Servians.
A little beyond this is a small Wallachian church of the same kind as that which I had seen at Dobra. The only peculiarity which I noticed in this church was, that instead of a copy of the Gospels merely, the whole New Testament lay upon the altar. Beyond this church, and at some distance down the village, stands the Servian church. ...."
https://www.scribd.com/document/25150936/Servia-and-the-Servians-1862-William-Denton

15

Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Одг: Списак цркви неходећи се у окружју крајинском и описаније сваке цркве...

« Последња порука Volcae послато 07.03.2024. 19:36 »

Obratiti pažnju na crkvene knjige u vlaškim selima. Bogosluženje u vlaškim selima Krajine i Ključa, 1836 godine je na vlaškom odnosno rumunskom jeziku.

O politici koju je vodila srpska pravoslavna crkva :
Makuljević, N. (2007) Crkvena umetnost u Kraljevini Srbiji (1882-1914). Beograd: Filozofski fakultet-Katedra za istoriju umetnosti novog veka

16

Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Одг: Spriječio formiranje posebne "vlaške oblasti"

« Последња порука Balcan послато 07.03.2024. 19:19 »

Ovo je deo jedne izmišljene priče, lokalnih komunista koji nisu ni o čemu odlučivali.
Prvo što lažu za kongres koji je ključni za ove događaje
Rumuniji kojoj je pretila aneksija celog Banata i jednog dela Oltenije, nije bilo ni u kakvoj poziciji da traži bilo šta.
Sve to je tu napisano nema nikakve logike. Drugi susret sa Dežom je bio valja 1947.godine, i pošto je do tad stvorena nova nacija, Rumunija, čak i da nije izdala Rumune da bi joj ostao Banat, ne bi mogla da traži ništa
Drugo ovde se povezuje neka vrsta autonomije sa kulturnim pravima što nema veze jedno sa drugim. Postoje objavljeni izveštaji iz Rumunske ambasade u Beogradu, ne sećam se šta piše, ali je bitno da je u to vreme min spolj poslova bila Ana Pauker, koja je zatvara (mislim na Aromune) a ne otvara škole.
Za ćosićevu knjigu ne znam valjda je ima u biblioteci.
Ja sam pokušavao da nađem biografiju Nešovića u pdf, knjiga je izdata skoro pre 10 godina, ali tamo ima samo jedan deo koji i ova Ema pominje u svom radu o Nešoviću.
https://www.researchgate.net/publication/326751705_Odnos_Blagoja_Neskovica_prema_nacionalnom_pitanju_1944-1952[url]]https://www.researchgate.net/publication/326751705_Odnos_Blagoja_Neskovica_prema_nacionalnom_pitanju_1944-1952http://

Gde prenosi deo iz biografije
Na Kongresu svih Slovena u Rumuniji od 21. aprila 1945. postavljeno je pitanje nacionalnih prava Slovena u Rumuniji, ali ono se odnosilo na demokratizaciju zemlje. Jugoslavija nije želela da postavlja teritorijalno pitanje u odnosu na Rumuniju niti da traži prisajedinjenje teritorija naseljenih slovenskim življem.35 O odnosu prema vlaškom pitanju, koje je povezivano u to vreme sa Rumunijom, Blagoje Nešković kaže: „Po povratku Broza iz Rumunije odmah posle rata, Broz mi je rekao da je Ana Pauker pitala da li bi istočna Srbija mogla da se priključi Rumuniji jer su Vlasi koji tamo žive u stvari Rumuni. Broz im je rekao da oni o tome treba da razgovaraju sa Neškovićem. Kada mi je to Broz rekao, ja sam žestoko opsovao i rekao: ’Neka mi se samo obrate, reći ću ja njima kako treba’. Naravno da se nisu obratili jer im je Broz javio kako sam reagovao. Nakon Osnivačkog kongresa KP kada se postavilo pitanje Vlaha, organizovano je njihovo izjašnjavanje na kome su se oni izjasnili kao Srbi“.

-Kongres nikad nije održao
-Trebalo je da se održi 8.maja ali su Rumuni preko Britansca i Amerikanaca sprečili
- Nikakva kulturna prava se nisu tu trazila nego otcepljenje
- U rumunskoj istoriografiji ima dosta materijala o ovom pokusaju, cak je zbog nekog tragicnog incidenta snimljem i film
- Zaista su bili predstavnici Slovena(tj.Srba) u Temišvaru i maja ali ne Srba iz Rumunije. Došlo je nekoliko hiljada njih iz Beograda i Zrenjanina (naravno naoružani) koji kad su čuli da je zabranjen skup počeli su da maltretiraju prolaznike po Temišvaru
- Saatanak je bio u ĉetiri oka - samo Tito i Dež, nikakva Ana Pauker nije učestvovala
Na rumunskoj strani samo je kralj znao za sastanak, ali nikad saznao kako su se dogovorili. Teško da bi Tito deliojednom trećerazrednom poslušniku bilo kakve informacije
- Rumunija koja je poražena, sa Banatom i pola Oltenije za koje je Staljin bio saglasan da se prikljuce Jugoslaviji kao deo mirovnih sporazuma iz 1947. sudbina severne Transilvabije nije rešena, e i onda takva zemlja traži od zemlje pobednice predaju teritorije. Da ne zaboravim jedni govore o otcepljenju kao Nešović, a drugi kao Ćosić o autonomiji.
Evo članka koji objasnjava sta se u stvari dogodilo, na osnovu proučavanja u arhivama

https://www.researchgate.net/publication/283723499_The_Apple_of_Discord_in_Romanian-Yugoslav_Relations_The_Banat_Issue_1944-1947[url]]https://www.researchgate.net/publication/283723499_The_Apple_of_Discord_in_Romanian-Yugoslav_Relations_The_Banat_Issue_1944-1947http://

17

Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Списак цркви неходећи се у окружју крајинском и описаније сваке цркве...

« Последња порука Volcae послато 07.03.2024. 19:17 »

Небојша Ђокић.

Списак цркви неходећи се у окружју крајинском и описаније сваке цркве по наособ у цјелом њеном состојанију.

           Сажетак: У јесен 1836. године извршен је попис свих цркава и манастира у Књажевини Србији. Попис су обавиле државне, а не црквене власти. Попис је био врло детаљан – ни један каснији није био детаљнији. Посебна пажња посвећена је тачном утврђивању да ли је храм парохијска црква или манастир, јер је од тога зависио његов правни положај. За историчаре посебно су важни подаци о години изградње цркве за оне саграђене крајем 18. и почетком 19. века, као и стање у којем су се налазиле 1836. Многе цркве које се спомињу у попису данас не постоје јер су на њиховом месту саграђене нове цркве. За неке цркве то је једина информација која уопште постоји.

18

Власи у историјским изворима и литератури * Rumânii (valahii) în izvoarele istorice şi literatură / Одг: Spriječio formiranje posebne "vlaške oblasti"

« Последња порука Volcae послато 05.03.2024. 09:32 »

После другог сусрета с Георгију Дежом , Тито је поновио Дежов захтев за „ влашку област у Источној Србији " . У одбрани интегритета Источне Србије , Блашко му је предложио да разговара с комунистима који су пореклом Власи и лично се увери да се они осећају припадницима српске нације. Тито није био у то убеђен . Рекао је Ђиласу да треба Власима дати национална права , школе , културне установе , листове , радио станицу и организовати их као националну мањину . Ђилас је преко Агитпропа и и Митре Митровић покушао да спроведе Титове директиве о обнови националне свести Влаха , али је дошла Резолуција Информбироа и спречила ту „ влахизацију " Источне Србије . Он и Кардељ најурили су из Истре и последњег Италијана , а од Србије је тражио да се Власи прикључе Румунији ! ” , љутито је говорио Благоје Нешковић .

^{Добрица Ћосић. Пишчеви записи : (1951-1968). Београд : "Филип Вишњић", 2000. стр. 316}


Ima li negde gore navedena knjiga u pdf formatu?

19

Слободне теме * Teme libere / Зоран Милошевић - као пример псеудоисторије

« Последња порука Volcae послато 03.03.2024. 18:51 »

Међу оне који подржавају псеудоисторичаре Српске аутохтонистичке школе спадају Небојша Озимић, Саша Адамовић, Зоран Милошевић, Ђорђе и Радмила Ћапин и др.

_{Димитрије Марковић. Сербонини сведоци. Псеудоисторичари, неопаганизам и Црква. Бајина Башта, 2023, с. 9}


приредио Зоран Милошевић

Геополитички смисао Румуније : Велика Румунија и Словени
Врста грађе - зборник
Издавање и производња - Црна Бара : Удружење "Милош Милојевић", 2021
Језик - српски
ISBN - 978-86-81364-20-8
COBISS.SR-ID - 49875209

Румунија и румунизација Срба
Врста грађе - зборник
Издавање и производња - Шабац : Центар академске речи, 2018
Језик - српски
ISBN - 978-86-80142-18-0
COBISS.SR-ID - 257105420

Анaтомија румунске политике : [зборник научних радова]
Врста грађе - стручна монографија ; одрасли, озбиљна (није лепа књиж.)
Издање - 1. изд.
Издавање и производња - Шабац : Центар академске речи, 2017
Језик - српски
ISBN - 978-86-80142-15-9
COBISS.SR-ID - 238217228

Зоран Милошевић - примери из псеудоисторије
https://youtube.com/watch?v=9kaVLLH6x6M&feature=shared

20

Музика и свирала некад и сад * Muzică şi instrumente, odinioară şi acum / RUMUNSKE NARODNE PESME ZA HOR, MEŠOVITO I. SOLO - MOCRANE (MOKRANJAC)

« Последња порука Balcan послато 02.03.2024. 18:20 »

Stefan Mocrane (Stevan Mokranjac) je 1902. godine izdao rukoveti sa motivima rumunskih narodnih pesama iz Krajine.
Do sada ovo delo gotovo nikada nije izvođeno i nisam siguran da se pojavljivalo u kasnijim izdanjima Mokranjčevih dela. Postoji samo jedan primerak originalnog izdanja u Biblioteci Matice Srpske koji nije za pozajmljivanje.
Da li neko zna da li je bilo reprinta ovog dela ili ako neko ima u pdf u original?
Za sada postoji samo ovo izvođenje dve pesme iz rukoveti
https://youtu.be/FgFiBmrqjDk?si=Dn8WHbOZH_nSWJwS
Vino, vino puliule
Nu avem case nici moșie