Ko iole poznaje govor Crnajke i Tande, bez neke naročite dijalektološke spreme može primetiti da navedeni primeri NISU zapisani od govornika iz ovih sela. Evo samo nekih primera:
U Crnajki se ne govori:
nu ĭ-
o dzîs,
că
o fost vitśaz
ş'
o durmĭit
cîn
o tras sufletu itd
nego:
nu ĭ-
a dzîs
că
a fuost vićaz
ş-
a durmit
cîn
a tras sufļeti itd
Moja je pretpostavka da su zapisivači naleteli negde u Banatu ili Vlaškoj na nekoga Roma koji se predstavio kao poznavalac priča iz Gornjeg Poreča, kroz koji je zaista prošao, ali nije dovoljno "upio" crte lokalnog govora, nego je gornjoporečke motive ispričao zadržavši svoj karakteristički romski govorni idiom (vidi primer iz Tande gde se još očitije vide tipične romske crte: "ĭe pă fata" umesto "ĭa pi fata", itd).
